Karakter
Trouwfotograaf... Nooit gedacht dat ik dit 'later' zou worden. Nooit gedacht dat dit zo leuk zou zijn, dat het me zelfvertrouwen zou geven, nieuwe vrienden, inzichten en ervaringen.
Iedere dag ontdek ik een beetje meer waar ik van hou en waar ik voor sta en ik vond het wel eens tijd worden om dit te delen.
In mijn hart ben en blijf ik een portret fotograaf. Van nature kom ik dichtbij, zeg maar in je 'persoonlijke' aura en dat is omdat daar de meeste emoties zitten. Daar zit je energie, je karakter, de kern van wie jij als persoon bent. En hoe verder weg ik ga, hoe minder ik het 'voel'. Op de een of andere manier word ik aangetrokken door de energie en het karakter van mensen. Zelf heb ik niet zo een opvallend karakter, ben ik graag op mezelf en pas ik me eerder aan dan andersom. Je kan je voorstellen dat ik dit als tiener niet zo leuk vond... ik wou ook graag populair zijn. En daar heb ik lang mee geworsteld. Toen ik net begon met trouwfotografie wou ik 'bewijzen' dat ik het kon! Dat ik het waard was en gezien mocht worden. Maar dat ging over toen ik mij besefte: 'Het gaat niet om mij.'
Ik zie mensen, ik zie het goede (en minder goede) in mensen. Ik zie alle non-verbale communicatie, ik voel iedere moodswing, de emoties, de spanningen, en ik kan dat heerlijk gebruiken voor mijn werk! Het moment fotograferen, doe je door het moment te zien aankomen en aan te voelen. Dan is het alleen nog een kwestie van de juiste compositie te vinden en het beste licht (dat is natuurlijk niet altijd makkelijk want een trouwdag is vaak erg druk) en geduld hebben (niet mijn sterkste punt overigens).
Maar zal ik eerlijk zijn... wanneer je om je heen kijkt.. zijn er overal, altijd momenten. Dat hoeven geen grote momenten te zijn, dat kunnen ook kleine dingen zijn zoals een aanraking.
Ah! Handen! Je ziet het vaak terug in mijn foto's. Dit omdat handen zo veel vertellen! Wanneer je blind bent kunnen je handen 'lezen en zien', wanneer je doof bent kunnen je handen 'raken (en daar is het weer:) voelen'. Handen hebben hun eigen taal en die wordt universeel begrepen. Een gebaar, hoe klein ook, verteld een heel verhaal. En dat valt mij op en raakt mij.
Het beste compliment wat ik kan krijgen van mijn bruidsparen is: "Oh, ik vind het vervelend om te zeggen. Je bent er tenslotte heel de dag bij geweest. Maar je bent me echt niet opgevallen!" Dit is wat ik wil, op deze manier kan ik overal komen zonder dat mensen het door hebben. En daarom werk ik ook alleen. Geen afleiding, alleen maar stilletjes achter de camera en wanneer nodig een gezellig praatje maken. Zo ga ik te werk. Weet je dat ik mij van binnen het meest kalm voel achter de camera? Dat ik normaal altijd met mijn handen aan het friemelen ben behalve als ik dus de camera vast heb? En weet je dat mijn dochters ook constant met hun handen moeten friemelen? Een camera is mijn anker. Een camera geeft mij rust. Foto's maken is het is het enige wat ik echt goed kan en wat mij geen enkele moeite kost.
Dat brengt me terug op het volgende: Wanneer ik kinderen of ouderen zie, dan gaat mijn hart sneller kloppen en ben ik meteen afgeleid. Waarom? Vroeg ik mij af? Wat trekt me daar nu zo naartoe?
Karakter! Kinderen zijn nog puur, en hoe jonger hoe echter. Ze trekken zich vaak niks aan van spanningen, emoties, normen en waarden en gaan lekker hun eigen gang. Zijn nieuwsgierig en avontuurlijk en ontdekken de wereld. Pas later, wanneer ze naar school gaan, komt de sociale druk en passen ze zich langzaam aan. Maar wanneer ik zie dat de taart arriveert en er zijn kinderen?! Oh de voorpret! Als je het hebt over pure emoties, dan kijk maar naar hun gezichtjes en het is altijd kassa!
En dan ouderen? Wat heb ik daar dan mee? Ik begin er een persoonlijk project van te maken: portretten van oude besjes. Heerlijk! Ik denk dat ook hier geldt: Ouderen hebben het allemaal wel gezien en meegemaakt, ze hebben geduld (ze moeten vaak wel) en kunnen alles heerlijk observeren. Ze zijn vaak de kalmte in de storm. Waar iedereen zich druk aan het maken is of we wel op tijd zijn, of de planning wel goed gaat, of er niks fout gaat, zitten ouderen gewoon vaak kalmpjes te genieten. Ze zijn zichzelf, ze zijn puur en echt. En daar hou ik van! Ik voel gewoon heel veel respect en liefde voor ouderen, dit mede door mijn eigen grootouders die mij altijd met zo veel liefde hebben omringt. Ze hebben karakter!
Dus bruidsparen. Wil je gewoon genieten van je dag? Kan je heerlijk in het moment zijn en geef je om de mensen om je heen. Wil je niet poseren en lang weg zijn van het feest, maar wel eventjes samen een momentje rust nemen. Hebben jullie wellicht kinderen en hou je van echte emoties. Dan weet ik zeker dat ik daar een hele goede trouwfotograaf voor ben :-)
