Trots!

Jeetje.. Ik ben helemaal vergeten te bloggen over fantastisch nieuws! Namelijk het feit dat ik mijn eerste Fearless award heb gewonnen. Dat is niet zomaar iets.. Er waren 9641 foto's door topfotografen over de hele wereld ingestuurd, en maar 240 foto's hebben een award gewonnen (2,5%). Hoe mooi dat ik daar bij zit, maar vooral blij dat het met een hele bijzondere foto is.

Maar vandaag heb ik weer goed nieuws gekregen! Ik deed al mee met de Family Photojournalist Association en daar heb ik onlangs 3 nieuwe awards gehaald, maar nu ook voor het eerst bij de WPJA mijn eerste trouwfoto award.

Fearless: https://www.fearlessphotographers.com/best-wedding-photography-galleries.cfm?galleryID=94&galleryPicID=15917

WPJA: https://www.wpja.com/contests/2018-v11-photography-competition/best-wedding-photographers#&gid=1&pid=246)

FPJA: https://www.fpja.com/family-photojournalism/noord-brabant-documentary-family-photographers/kim-rooijackers

Het is niet waar ik het voor doe, awards. Het is voor mij een teken dat ik trots mag zijn op mijn werk. We kijken allemaal met eigen ogen naar ons eigen werk, en dan vind ik het fijn dat onafhankelijke mensen mijn foto's beoordelen. Zo weet ik dat wanneer mijn hart sneller gaat kloppen bij sommige foto's, dat niet voor niets is! Ik vind het heerlijk te ontdekken wie ik ben en hoe ik naar de wereld kijk. En dat komt terug in de foto's die ik maak.

Ik hou enorm van echte momenten, momenten die een verhaal vertellen of je ontroeren. Niet alleen het bruidspaar, maar universeel. Ik hou van echt en ongeposeerd, van herinneringen vastleggen. Ik hou er van als een stille kracht de meest mooie momenten te vangen. Daarbij merk ik dat ik echt hou van kinderen en ouderen, misschien omdat ze vaak zo heerlijk zichzelf zijn. Maar ook handen en waar die voor kunnen staan komt regelmatig terug.

Dus ik ben dankbaar, dankbaar voor deze mooie reis, dankbaar dat ik bruidsparen blij kan maken en dankbaar dat al het harde werken niet voor niks is!